1. ¡Ai, se ti puideras, naiciña María,
baixar desde o ceo e achegarte a nós!
As bágoas dos homes que morren de anceios
Que morren de anceios sen saber de vos,
Quizais só non fosen desexos de nenos,
desexos de nenos que agardan sen voz
2. ¡Ai, se ti puideras, naiciña María,
Baixar desde o ceo e achegarte a nós!
A perda de amor que dorme nos beizos,
Nos beizos vermellos das vellas paixóns,
Quizais non cegasen a vida dos ollos
Dos ollos que choran a morte dos bos.
3. ¡Ai. se ti puideras, naiciña María,
botarme un anaco da túa ilusión!
Quizais só non fosen desexos de nenos
Ollar cara ó ceo e morrer de anceios
Falarche coas verbas do meu corazón.
Ai, se ti puideras achegarte a nós.